Προσοχή: Ακολουθεί αντιδημοφιλές blog. Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για την κασέτα του Σαββατοκύριακου σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό…
«Έλα ρε τίγρη, που πας με αυτό το μπάτζετ… Χωρίς μεταγραφές, δεν μπορείς να κερδίσεις ούτε τον Τζολάκη». Στην εποχή της κυριαρχίας των social media, ήταν η κεντρική άποψη μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Είναι η κατά κόρον άποψη που ακούστηκε, η κασέτα που φορέθηκε μετά από ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ έκανε ένα τυπικό σουτ στο τέρμα. Η μπάλα έφυγε από τα χέρια του άπειρου τερματοφύλακα, ο σέντερ φορ του 1,2 εκατ ευρώ έκανε «μυτάκι» στη μπάλα και ο τερματοφύλακας αποθεώθηκε γιατί είναι νεαρός Έλληνας. Άλλη κασέτα αυτή…
Δώσε στον φίλαθλο ελπίδα, όραμα και φαντασία κι άστον να φαντάζεται Καραγκούνη τον Σερπέζη, Ελευθερόπουλο τον Τζολάκη, Παπασταθόπουλο τον Σβάρνα. Το ποδόσφαιρο είναι όμορφο γιατί δεν απαγορεύονται τα όνειρα.
Κάπου μπάστα όμως. Το έντονο συναίσθημα είναι απαραίτητο στο ποδόσφαιρο, άλλωστε όλους αυτό μας κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον για ένα ανύπαρκτο, στην Ελλάδα προϊόν, αλλά πολλές φορές τυφλώνει, μπερδεύει, και δεν επιτρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα, βασιζόμενοι σε πραγματικά επιχειρήματα.
Το μπάτζετ της ΑΕΚ λοιπόν. Ναι είναι μικρό, μπορούσε να είναι μεγαλύτερο, θα έπρεπε να υπάρχουν στο ρόστερ της Ένωσης, 2-3 μεταγραφές ακόμα τύπου Λιβάγια. Να συμφωνήσουμε; Κι οι ακριβοπληρωμένοι παικταράδες της ΑΕΚ που ήταν το Σάββατο; Ο Ολιβέιρα που πριν τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έχει πάντα νεύρα και μετράει μηδέν γκολ στα τέσσερα φετινά ματς, με αποκορύφωμα την ανεξήγητη εξαφάνιση του προχθές; Ο Λιβάγια που θέλει συμβόλαιο 1,5 εκατ. ευρώ κι έδωσε ασίστ-μήλο στο γκολ του Ολυμπιακού; Ο αρχηγός Μάνταλος των 700 χιλιάδων; Ο Βέρντε των 550 χιλιάδων; Ο Κρίστισιτς των 600; Κι όμως λοιπόν, οι καλύτεροι παίκτες της ΑΕΚ στο ματς ήταν αυτοί με τα μικρά συμβόλαια.
Δεν ξέρω αν το έχουμε συνειδητοποιήσει αλλά το μπάτζετ της 11άδας που κατέβασε η ΑΕΚ στον τελικό ήταν πιθανότατα μεγαλύτερο από το μπάτζετ της 11άδας του Ολυμπιακού! Του Τζολάκη, του Μπουχουλάκη, του Τοροσίδη στο τελευταίο του ματς, του δεξιού μπακ Μπρούνο, του Μπα που ήταν εκτός χάρτη Μαρτίνς τον προηγούμενο Αύγουστο, του Σισέ από τη Β’ Γαλλίας, του Καμαρά από την Αζαξιό, του Μασούρα από τον Πανιώνιο…
Ο Ολυμπιακός είχε δύο παίκτες με βαριά συμβόλαια: Τον Βαλμπουενά και τον Ελ Αραμπί.
Μόνο για λόγους μπάτζετ δεν έχασε η ΑΕΚ!
Έχασε γιατί δεν είχε σχέδιο, γιατί δεν το πίστευε, ούτε και ήξερε πως μπορούσε να διασπάσει τέτοια άμυνα, πολύ απλά γιατί δεν έχει δουλέψει σε αυτό. Έχασε γιατί ο Μαρτίνς παίζει τέλεια το transition, κλείδωσε την περιοχή, και πόνταρε μπροστά στην αθλητικότητα Καμαρά-Μασούρα και στην ποιότητα Βαλμπουενά-Ελ Αραμπί. Ο Πορτογάλος πήρε το ματς με ρόστερ ανάγκης, με τη διοίκηση απέναντι του να ρισκάρει το τρόπαιο μετακινώντας δυο φορές τον τελικό, εκτός αν πιστεύει κανείς ότι υπήρχε πιθανότητα να χάσει το ματς στις 26 Ιουλίου με Τσιμίκα, Ομάρ, Σεμέδο, Σα, Γκιγιέρμε. Ακόμα και στο εργοτάξιο της Αγιά-Σοφιάς να έπαιζαν…
Ποιο μπάτζετ λοιπόν στον τελικό του Σαββάτου; Σοβαροί να είμαστε…
Το μπάτζετ κρίνει πολλά, δίνει εργαλεία στα χέρια των προπονητών, αυξάνει πιθανότητες αλλά δεν καθορίζει τα πάντα. Κι επειδή οι πιστοί αναγνώστες του SDNA δεν είναι πρόβατα, είναι στόχος από την πρώτη μέρα αυτός να επενδύσουμε σε ένα κοινό που σκέφτεται και δεν μασουλάει καραμέλες. Για αυτό άλλωστε είμαστε και πολλές φορές δυσάρεστοι.
Το ίδιο θα συμβεί και με τον Πογιάτος. Θα μπει στο στόχαστρο για αφελληνοποίηση, γιατί δεν παίζουν τα 23χρονα πιτσιρίκια και παίζουν οι Ισπανοί αλλά οφείλει να ζήσει ή να πεθάνει με τις δικές του ιδέες. Προφανώς και έκανε γκέλα με τον Κουρμπέλη, είναι ακόμα πιο προφανές ότι κι εκείνος δεν είναι βέβαιος για τη συνύπαρξη Μακέντα-Καρλίτος αλλά το ματς δεν το έχασε ούτε λόγω αυτής της διάταξης, ούτε φυσικά λόγω… μπάτζετ.
Το «πρόβλημα», αν μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος έτσι, είναι ότι πήγε ένα ματς «αίμα κι άμμος» να το κερδίσει με μια σύνθεση ανάγκης, παίζοντας με τον τρόπο που έχει σχεδιάσει να παίξει στο μέλλον με άλλα υλικά. Το σχέδιο αφήνει υποσχέσεις, δίνει προοπτική, μόνο που αν κάποιος δεν του εξηγήσει πως πρώτα σώζεις την παρτίδα και μετά την κερδίζεις, δεν θα προλάβει να μας δείξει αυτό που σκέφτεται. Με τα μπακ στο ίδιο ύψος με τα χαφ, τους εξτρέμ σε ρόλο inside forwards, και άμεσες ανακτήσεις της μπάλας όπως επιτάσσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Τέλος, η κασέτα με τους Έλληνες… Ο Παναθηναϊκός έπαιξε στην Τρίπολη με πέντε Έλληνες και έξι ξένους. Είχε 13 Έλληνες στην αποστολή και 7 ξένους. Μήπως πρέπει να έχουν και τατουάζ με ελληνική σημαία οι ξένοι για να έχουν δικαίωμα συμμετοχής; Εκτός αν ο ΠΑΟΚ στην πρεμιέρα, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός στον τελικό (και οι τρεις ομάδες έπαιξαν με 4 Έλληνες στην 11άδα) ασχολήθηκαν με τις εθνικότητες των ποδοσφαιριστών.
Έλληνας είναι και ο Τζόλης, μόνο που δεν παίζει λόγω εθνικότητας. Παίζει γιατί έβαλε γκολ στο πρώτο του ματς, στο δεύτερο έστειλε τον Τσιμίκα δυο φορές για χόρτα, στο τρίτο έβαλε δυο γκολ και μια ασίστ. Ο Μιχαηλίδης έκανε ένα λάθος πέναλτι με την ΑΕΚ και έπειτα, δέκα σωστά. Όχι λοιπόν, δεν πρέπει να παίζουν Έλληνες αν δεν αξίζουν, αν δεν εξελίσσονται, αν δεν δουλεύουν, αν δεν έχουν προοπτική, αν είναι αργοί ή άμυαλοι. Και επίσης, «ταλέντα» στα 22-23 μόνο στην Ελλάδα βλέπουμε…
Είναι φανερό, ακόμα και πριν την ήττα από τον Αστέρα που έπαιξε το κλασικό παιχνίδι του Ράσταβατς με 11 παίκτες πίσω από το κέντρο, ότι ο Παναθηναϊκός θα διανύσει νέο κύκλο εσωστρέφειας για τον οποιονδήποτε πιθανό κι απίθανο λόγο. Για τους Ισπανούς, τους Αργεντίνους, το PAO TV, τους Έλληνες που δεν παίζουν, τον προπονητή που δεν έχει δουλέψει πουθενά. Κι όσο δεν παίρνει αποτελέσματα, ειδικά στην εκκίνηση, τόσο θα διογκώνεται η γκρίνια. Αυτή άλλωστε είναι και η μοίρα των μεγάλων ομάδων.
Η ουσιαστική κριτική, με επιχειρήματα, εστιάζοντας στα αληθινά προβλήματα, βοηθά και τους πιο εμμονικούς παράγοντες ή προπονητές της δικής σας ομάδας. Αντιθέτως, οι χιλιοπαιγμένες κασέτες με κλισέ και φιλολαικές απόψεις για τα κλικ, τις πωλήσεις ή τα… likes, εξυπηρετούν μόνο την επικοινωνιακή πολιτική των αντιπάλων. Είτε των εξωτερικών είτε των εσωτερικών…
Sdna.gr
