Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κρίσεις, εκτροπές, διολισθήσεις θεσμών όμως υπάρχουν που αναστατώνουν το Δημοκρατικό Πολίτευμα και τις δημιουργούν οι θεσμικοί διαχειριστές της εξουσίας (πρόσωπα) του γνωστού τριγώνου Εξουσιών Εκτελεστικής -Νομοθετικής -Δικαστικής με τη σύμπραξη-διαπλοκή αφανών εξουσιών ιδιωτικών συμφερόντων και σύγχρονων Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης. Όσο αυξάνεται η Διαπλοκή και Διαφθορά και η παράλληλη ατιμωρησία των διαχειριστών της εξουσίας, τόσο αυξάνεται και η κρίση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και η εμφάνιση Τυραννίας.
Τις κρίσεις Δημοκρατίας ενδυναμώνει η παράλληλη αδιαφορία της πλειοψηφίας πολιτών να ασχοληθούν σοβαρά και αποτελεσματικά με διασφάλιση της Πατρίδας τους και με τον έλεγχο θεσμών της Πολιτεία τους.
Επαύξηση της κρίσης επέρχεται όταν η πλειοψηφία των πολιτών δεν ασχολείται ενεργά, αποτελεσματικά και σε βάθος με τις αιτίες της κρίσης της Δημοκρατίας και αφήνει τους δράστες διαχειριστές της εξουσίας να καταπατούν την αξιοπρέπειά τους, τα Συνταγματικά τους δικαιώματα, με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται ο σφετερισμός και η προσβολή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και να επέρχεται Τυραννία με δημοκρατικό μανδύα.
Τέτοιες κρίσεις υπήρχαν σε Άμεσες Δημοκρατίες, όπως στις αρχαίες Ελληνικές Πόλεις στις οποίες έχουν αναφερθεί και αναδείξει οι αρχαίοι Έλληνες Πολιτικοί Φιλόσοφοι ή και Ιστορικοί, πχ Πλάτων, Αριστοτέλης, Θουκιδίδης, Πλούταρχος κλπ που εντόπισαν και τις μεθόδους δημιουργίας κρίσεων.
Οι μέθοδοι παραγωγής κρίσης δημοκρατίας διδάσκονται σε σύγχρονα Πανεπιστήμια Πολιτικών Επιστημών και αφορούν υποδούλωση κρατών και πολιτών ή με το ξίφος (πόλεμο) ή με τη δημιουργία χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού) σε ένα κράτος. και στους πολίτες του αντίστοιχα. Να αναφέρω χαρακτηριστικό απόσπασμα στα νεοελληνικά από τα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» του Αριστοτέλη, «.Επιδίωξη της Τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος και, αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μη τους μένει χρόνος για επιβουλές..Σ’ αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά.». Μετά από 2500 χρόνια η πολιτική ιστορία επαναλαμβάνεται. στην Ελλάδα σε βάρος του Ελληνισμού.
Υπάρχουν κρίσεις και στις σύγχρονες έμμεσες (αντιπροσωπευτικές) Δημοκρατίες, για τους ίδιους λόγους, όπως σήμερα και στην Ελληνική Δημοκρατία.
Παρά την πολιτική σοφία των αρχαίων Ελλήνων Πολιτικών Φιλοσόφων και Ιστορικών, οι σύγχρονοι ελληνόφωνοι πολιτικοί ως διαχειριστές των οχυρών της Δημοκρατίας της Εκτελεστικής Εξουσίας (Πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ) και ως βουλευτές πλειοψηφίας της Νομοθετικής Εξουσίας και ηγέτες πολιτικών φορέων, οδήγησαν εν γνώσει τους με τη δομημένη συμπεριφορά τους την Ελληνική Δημοκρατία στην οικονομική υποδούλωση, ως Κράτος και ως σύνολο πολιτών με τον ίδιο τρόπο που περιέγραψε και ο αρχαίος Έλληνας Πολιτικός Φιλόσοφος Αριστοτέλης. Η Τυραννία των σύγχρονων Ελλήνων Πολιτών έχει εδραιωθεί με τα αλλεπάλληλα μνημόνια-νόμοι υποδούλωσης παρά τις προεκλογικές και μετεκλογικές πομπώδεις δηλώσεις των ελληνόφωνων πολιτικών.
Οι χαρακτηριστικές φράσεις από διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, ότι το πιστόλι είναι στο τραπέζι και να βάλουν πλάτη όλοι οι Έλληνες για να εγκριθούν τα Μνημόνια, δήθεν σωτηρίας του Ελληνικού Κράτους από το Δημόσιο Χρέος, και η δημόσια φράση αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι οι Έλληνες θα χάσουν ένα μέρος της Εθνικής τους Κυριαρχίας, απεκάλυψαν την υποκρισία και την θέληση των ελληνόφωνων οργάνων -διαχειριστών της Ελληνικής Δημοκρατίας: α) να εξυπηρετήσουν ανθελληνικά σχέδια εξαθλίωσης και εξόντωσης Ελλήνων Πολιτών και να εγκαταστήσουν στην Ελλάδα την Τυραννία κατά τον Έλληνα Αριστοτέλη Πολιτικό Φιλόσοφο β) να απορροφήσουν τις περιουσίες των Ελλήνων Πολιτών και να τους πτωχεύσουν με επιβολή μεγάλων φόρων, γ) συγχρόνως να καταστήσουν τους Έλληνες κατηγορούμενους στα Φορολογικά Πλημμελειοδικεία για αβάσταχτα χρέη και δ) να επιφέρουν οικονομική κρίση στην Ελληνική Δημοκρατία και να της αφαιρέσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές με το πρόσχημα της ανάπτυξης και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Χρέους που οι ίδιοι διαχειριστές της εξουσίας δημιούργησαν. Να θυμηθούμε ποίοι στην Ελλάδα εξυπηρετούσαν το προδοτικό διεθνές σχέδιο Ανάν για την Κύπρο και ποίοι σήμερα εξυπηρετούν παρόμοιο διεθνές οικονομικό στρατηγικό σχέδιο υποδούλωσης της Ελλάδος με το Δημόσιο Χρέος και την σύγχρονη και παράλληλη πτώχευση των Πολιτών.
ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ
Το Ελληνικό Πολίτευμα προσδιορίζεται μεν στο γραπτό αυστηρό Σύνταγμα ως Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στο άρθρο 1 παρ 1 αυτού, αλλά με τις αναθεωρήσεις κατάντησε «Πρωθυπουργική Δημοκρατία». Όμως η πλήρης ταυτότητα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ προσδιορίζεται σε 120 άρθρα με αναφορές στο θεμέλιο του πολιτεύματος τη λαϊκή κυριαρχία, σε θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Γι΄ αυτό πέραν της Διοικητικής Δικαιοσύνης και η Ποινική Δικαιοσύνη στον ΠΚ μεταξύ άλλων προστατεύει το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται σε τρείς (3) παράγοντες: α) στη λαϊκή κυριαρχία, β) θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και γ) θεμελιώδεις θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος και προβλέπει τιμωρία των σφετεριστών διαχειριστών της Κρατικής Εξουσίας όταν προσβάλλουν αυτούς τους παράγοντες του Ελληνικού Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Δεν είδαμε όμως κάποια αυτεπάγγελτη ενέργεια εκ μέρους του Τρίτου Οχυρού της Δημοκρατίας τη Δικαιοσύνη και αυτή η παρατεταμένη παράλειψη και το μούδιασμα της Ανώτατης Εισαγγελικής Αρχής υποδηλώνει την επέκταση της κρίσης της Δημοκρατίας μέχρι και το Τρίτο Οχυρό της. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης ως 3ου Οχυρού εκλέγονται και διορίζονται από το 1ο Οχυρό της Δημοκρατίας τις Κυβερνήσεις που έχουν την κύρια ευθύνη για την κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας
Ειδικά στο άρθρο 134 παρ 2 του Ποινικού Κώδικα (ΠΚ) ορίζεται μεταξύ άλλων ότι όποιος επιχειρεί με απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους (δηλαδή ως Πρόεδρος Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής κλπ από μόνος του ή με άλλους) να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό διαρκώς ή πρόσκαιρα το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος διαπράττει εσχάτη προδοσία και τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη. Κατά το άρθρο 134 α ΠΚ χαρακτηριστικές θεμελιώδεις αρχές και ή θεσμοί του δημοκρατικού πολιτεύματος που η παραβίασή τους τιμωρείται ως εσχάτη προδοσία, μεταξύ άλλων είναι, (στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους, (η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.
Με την ποινή ισόβιας κάθειρξης τιμωρείται και όποιος επιχειρεί (δηλαδή να κάνει απόπειρα-προσπάθεια) με τα ίδια μέσα (με βία ή με απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους) και με τρόπο πρόσφορο να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή από την ενάσκηση της εξουσίας της που της παρέχει το Σύνταγμα ή να την εξαναγκάσει να εκτελέσει ή να παραλείψει πράξεις που απορρέουν από την Συνταγματική της Εξουσία
Από τη συμπεριφορά των Πρωθυπουργών (ως Εκτελεστική Εξουσία) από 6-5-2010 (ψήφιση 1ου Μνημονίου Ν 3845) μέχρι σήμερα συνάγεται ότι αυτοί και ως αρχηγοί κομμάτων άσκησαν έντονα παρατεταμένη απειλή ψυχολογικής βίας διαγραφής από τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους, σε βουλευτές κυβερνητικής πλειοψηφίας να ψηφίσουν ως νόμους τα μνημόνια που λόγω όγκου δεν είχαν διαβάσει ώστε να μην έχουν οι βουλευτές σαφή συνείδηση του περιεχομένου των και να μην ασκήσουν το καθήκον τους κατά ειλικρινή συνείδηση ως μέλη του νομοθετικού οργάνου που εκπροσωπεί τη λαϊκή κυριαρχία, δεσμευόμενα από το άρθρο 60 παρ 1 Συντ σε συνδυασμό με τον βουλευτικό τους όρκο να είναι πιστοί στην Πατρίδα και στο Δημοκρατικό Πολίτευμα και να υπακούουν στο Σύνταγμα και να εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους κατά το άρθρο 59 παρ 1 Συντ και την ιερή και θεμελιώδη δημοκρατική τους υποχρέωση να σέβονται το Σύνταγμα και να αφοσιώνονται στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία σύμφωνα με τη ρητή και αυστηρή διάταξη του άρθρου 120 παρ 2 Συντ. Η συμπεριφορά αυτή Πρωθυπουργών και αρχηγών κομμάτων συνιστά κατά την αξιολόγησή μας μορφή εσχάτης προδοσίας και εδραίωση της οικονομικής υποδούλωσης της Ελλάδας με βουλευτές πλέον συνυπαίτιους. Η ξεδιάντροπη παρέμβαση με απειλές της Εκτελεστικής Εξουσίας δια μέσου Πρωθυπουργών και αρχηγών κομμάτων στη συνείδηση και στην τήρηση του αυστηρού όρκου των μελών του Νομοθετικού Οργάνου της Ελληνικής Δημοκρατίας δημιούργησε κρίση στη Δημοκρατία.
Σημειωτέον δε ότι και οι προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας τιμωρούνται κατ΄άρθρο 135 ΠΚ.
Η χαρακτηριστική περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ, ως δήθεν ανεξάρτητης αρχής, που χρησιμοποιήθηκε έντεχνα από την Εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση Παπανδρέου) για να χειραγωγήσει το ελληνικό δημόσιο χρέος ώστε να υποδουλωθεί οικονομικά η Ελληνική Δημοκρατία με δημόσιο δανεισμό περαιτέρω και να προσβληθούν ατομικά συνταγματικά δικαιώματα Ελλήνων Πολιτών και το Κοινωνικο Ασφαλιστικό Σύστημα να οδηγηθεί σε κατάσταση κατάρρευσης, αποτελεί μία νέα διάσταση της κρίσης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Η κατάρτιση ψευδούς βεβαίωσης για το Δημόσιο Χρέος εκ μέρους της Εκτελεστικής εξουσίας και η χρήση αυτής, ως έγκλημα που τιμωρείται ως κατάχρηση σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ελληνικής Δημοκρατίας και λόγω του αντικειμένου της ως ιδιαίτερα μεγάλης αξίας τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, δηλαδή ως έγκλημα αντιστοίχου βαρύτητας με την εσχάτη προδοσία, αναδεικνύει το θράσος των «Τυράννων κατά Αριστοτέλη» διαχειριστών της Εκτελεστικής Εξουσίας, ήτοι πρωθυπουργών και υπουργών να υποδουλώσουν οικονομικά την Ελληνική Δημοκρατία με ότι συνεπάγεται αυτή η υποδούλωση σε ξένα κρατικά συμφέροντα.
Η συνέχιση των συνεπειών της χρήσης αυτής της ψευδούς βεβαιώσεως, από τους μετέπειτα Πρωθυπουργούς, Υπουργούς ως Κυβερνήσεις και κάθε Βουλή στα ακολουθήσαντα Μνημόνια και μέτρα συμπίεσης συνταγματικών και ατομικών δικαιωμάτων των Πολιτών, συνεχίζει την οικονομική υποδούλωση της Ελληνικής Δημοκρατίας σε ξένα κράτη εντός και εκτός Ευρώπης επιτείνοντας την κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε βάρος Ελλήνων Πολιτών για μακρότερο χρονικό διάστημα.
Η από το Δεκέμβριο του 2008 συνεχιζόμενη μέχρι το Σεπτέμβριο του 2012 με νόμους έκδοση ομολόγων και παροχή εγγυήσεων συνολικού ποσού ύψους 303 δις ευρώ (μεγαλύτερου και του ΑΕΠ) υπέρ των συστημικών ιδιωτικών τραπεζών από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Αλογοσκούφη, Παπανδρέου, Παπαδήμου Λ και Σαμαρά-Βενιζέλου Κουβέλη σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων αναδεικνύει τη βάσει στρατηγικού σχεδίου συστηματική δρομολόγηση της πτώχευσης της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Πολιτών που επωμίζονται και αυτά τα βάρη.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ, ως οχυρό της Δημοκρατίας, στην απόφασή του 668/2012 κρίνοντας ως συνταγματικό το 1ο Μνημόνιο (κατά πλειοψηφία) απέφυγε στη ζυγαριά της δικαιοσύνης να λάβει αυτεπαγγέλτως υπόψη τους νόμους που εξυπηρετούσαν μεροληπτικά τις ιδιωτικές τράπεζες και τα υπέρογκα ποσά μέχρι τη διάσκεψή της, που δημιουργούσαν περιορισμό των ατομικών συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων στις αποδοχές τους και στα κοινωνικοασφαλιστικά τους δικαιώματα και την κατάρρευση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος στην Ελληνική Δημοκρατία και έτσι είδε μεροληπτικά την αρχή της αναλογικότητας και της ισότητας.
Οι Ανεισαγγελείς Εφετών Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος υπονομεύτηκαν ποικιλοτρόπως για να μη διερευνήσουν σοβαρές υποθέσεις οικονομικού εγκλήματος και με αγανάκτηση είχαν δηλώσει ότι δεν ανέχονται να είναι Εισαγγελείς καθ’ υπόδειξη και καθ’ υπαγόρευση. Σημειωτέον Εισαγγελέας ΑΠ και Πρόεδρος ΑΠ που διορίστηκαν από την Εκτελεστική Εξουσία επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και δύο αρεοπαγίτες είχαν ψηφίσει στο 11 μελές ΑΔΣ να απομακρυνθούν από τη θέση τους οι Ανεισαγγελείς Εφετών Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος στην Αθήνα. Προφανώς είχαν σκοπό να βάλουν άλλους υποτακτικούς για να ερευνούν μεν αλλά να θέτουν στο Αρχείο τις υποθέσεις υποκριτικά εν ονόματι της Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης στην Ελλάδα.
Η υπόθεση Λίστας Λαγκάρντ ή κατά το ορθότερο Κατάλογος πληροφοριών για άτομα ύποπτα για φοροδιαφυγή του Γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών χρησιμοποιήθηκε για να συγκαλυφθούν φοροδιαφυγές προσώπων προσκείμενα προς τους διαχειριστές της Εκτελεστικής Εξουσίας και να απαλλαγούν, τη στιγμή που το σύνολο των Πολιτών εξαθλιώνεται με τη ληστρική φορολόγηση και την μείωση των εισοδημάτων. Τέτοια λίστα πληροφοριών αν και είχε το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, αυτό παρέδωσε στην Ελλάδα αν και υποχρεούτο σε ανταλλαγή πληροφοριών για πάταξη της φοροδιαφυγής σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.
Στην υπόθεση σκανδάλου Βατοπεδίου τον Οκτώβριο του 2008, δύο Αντεισαγγελείς Εφετών Αθηνών αναγκάσθηκαν να παραιτηθούν μετά το πόρισμά τους ότι υπήρχαν ενδείξεις σε βάρος υφυπουργών ΝΔ και ο Εισαγγελέας του ΑΠ παρεμπόδεισε την αμελλητί διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος
Αλλά και οι βουλευτές της ΙΒ Βουλής στη Β Τακτική Συνοδό της (10/2008-4/9/2009) παρά την ενεργοποίηση της Συνταγματικής Εισαγγελικής Συλλογικής Αρμοδιότητάς να διώξει η Βουλή έγκαιρα υπουργούς της ΝΔ για τα κακουργήματα της απιστίας στο σκάνδαλο Βατοπεδίου (υπογραφής υπουργικών αποφάσεων ανταλλαγής λίμνης Βιστωνίδας κλπ με υπερτιμολόγηση έναντι ακίνητων του Ελληνικής Δημοκρατίας υποτιμημένα και κάτω από τη τότε αντικειμενική τους τιμή), δεν άσκησαν τη Συνταγματική Συλλογική Εισαγγελική τους Αρμοδιότητα κατά υπουργών της ΝΔ και έγιναν υπαίτιοι απαλλαγής των υπουργών για κακουργήματα, προτιμώντας να πάνε διακοπές από 9-5-2009 (δημιουργήθηκαν τμήματα διακοπών της Βουλής από κυβέρνηση Καραμανλή της ΝΔ ). Δεν έχει υπάρξει τέτοιο προηγούμενο στη Δημοκρατία από 9/5 (2009) οι Βουλευτές να είναι σε διακοπές. Κουράστηκαν να υπηρετούν ως Ολομέλεια τη Δημοκρατία.. Δηλαδή διαπράττονταν εγκλήματα κατάχρησης εξουσίας για να συγκαλυφθούν άλλα οικονομικά εγκλήματα απιστίας της Εκτελεστικής Εξουσίας.
Παρά την οικονομική κρίση του Ελληνικού Κράτους και των Πολιτών τόσο τα κατεστημένα αρχηγικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καθώς και της Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ κλπ, ευνόησαν την ύπαρξη εκατομμυρίων αλλοδαπών στην Ελλάδα και έφτασαν σε σημείο να μιλάνε και για παροχή επιδόματος στους αλλοδαπούς τη στιγμή που οι Έλληνες απλοί Πολίτες δεν έχουν χρήματα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική ασφάλιση και πληρωμή δυσβάσταχτων φόρων. Το σχέδιο διατήρησης εκατομμυρίων των αλλοδαπών στην Ελλάδα από τα παραπάνω αρχηγικά κόμματα αποδεικνύει και την υπονόμευση της Ελληνικής Δημοκρατίας έσωθεν από τους δομημένους Διαχειριστές της Εξουσίας.
Σήμερα τα κόμματα ΠΑΣΟΚ ΝΔ και της αριστεράς ΔΗΜΑΡ ευρίσκονται σε στενή συνεργασία παρατεταμένης οικονομικής υποδούλωσης της Ελληνικής Δημοκρατίας με τα γνωστά ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
Το ισχύον εκλογικό σύστημα δημιούργημα καθηγητή Νομικής Σχολής και Υπουργού, της ΝΔ και βουλευτών της που δίνει bonus 50 βουλευτικές έδρες στο πρώτο κόμμα, όπως τελικά έδωσε στο ίδιο τον Ιούνιο του 2012, αναδεικνύει με θράσος την αλλοίωση της λαϊκής κυριαρχίας ως θεμελιώδους θεσμού του δημοκρατίας και το άθλιο τρόπο σκέψης των δραστών της σε βάρος της Δημοκρατίας.
Η συνεχής παραγωγή Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) από τις κυβερνήσεις και η υφαρπαγή της νομοθετικής αρμοδιότητας της Βουλής από την Κυβέρνηση καταφανώς αποτελεί στρέβλωση της Δημοκρατίας και κρίση αυτής.
Στο 2ο Μνημόνιο Ν 4046/14-2-2012 ψηφίστηκαν και συμπεριλήφθηκαν σ’ αυτό οι δύο επιστολές πρόθεσης (οικονομικής και εθνικής υποδούλωσης) προς ΕΕ ΕΚΤ και ΔΝΤ όπου αναγνωρίζεται ρητά ότι οι υπόδουλες οικονομικές πολιτικές του Μνημονίου έχουν ληφθεί στο πλαίσιο της δέσμευσης της Ελλάδος στο κοινό νόμισμα, στο Ευρώ. Στο πλαίσιο υποστήριξης του Ευρώ οι Κυβερνήσεις και η Βουλή έσυραν την Ελληνική Δημοκρατία στην οικονομική υποδούλωση με αυξημένο δημόσιο χρέος και τοκογλυφική εξυπηρέτηση. Η υποταγή της Ελλάδος σε ξένο νόμισμα το Ευρώ πρωτίστως εξυπηρέτησης γερμανικών συμφερόντων και επέκτασής των στην περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέτεινε την οικονομική υποδούλωση της Ελληνικής Δημοκρατίας και των πολιτών της. Είναι χαρακτηριστική η φράση του 10ου Πρωθυπουργού του Καναδά επί 28 χρόνια Μακένζι Κίνγκ(πρωθυπ 1921-1948 ) «Άπαξ ένα έθνος εκχωρήσει τον έλεγχο του νομίσματος και της πίστωσης, δεν έχει σημασία ποιος θεσπίζει τους νόμους του κράτους. Η τοκογλυφία, άπαξ και επικρατήσει, θα συντρίψει οποιοδήποτε έθνος. Μέχρι να επανέλθει ο έλεγχος της έκδοσης χαρτονομίσματος και της πίστωσης στην κυβέρνηση και αναγνωρισθεί ως η πιο περίοπη και ιερή ευθύνη, όλες οι συζητήσεις για εθνική κυριαρχία του Κοινοβουλίου και της δημοκρατίας είναι ανώφελες και μάταιες».
Είναι γεγονός ότι οι νόμοι -Μνημόνια και οι μνημονικές δανειακές συμβάσεις είναι ένα ευρύτερο διεθνές σχέδιο οικονομικής υποδούλωσης Ελλήνων Πολιτών ως εθνική οντότητα και εξόντωσής της με σύγχρονες τεχνικές γενοκτονίας του Ελληνισμού και της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι γεγονός ότι τα κατεστημένα κόμματα και οι αρχηγοί τους δημιούργησαν αυτή τη κρίση εξόντωσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πολλές φορές διαπιστώθηκε ότι τα κόμματα εξουσίας άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα εφάρμοζαν στην εξουσία (εκτελεστική και νομοθετική). Η συστηματική χρήση του ψεύδους και η εξαπάτηση των εκλογέων από αρχηγούς κομμάτων επικυρώνει την κρίση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Παρόλα αυτά η τυπική πλειοψηφία των εκλογέων πολιτών που προσήλθαν στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ψήφισαν πρόσωπα και αρχηγούς κομμάτων που προχώρησαν τη δομημένη -οργανωμένη οικονομική υποτέλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας και την οικονομική δολοφονία των ίδιων και των συμπολιτών τους. Η τυπική πλειοψηφία των εγκύρων ψήφων ενίσχυσε τους οικονομικούς δολοφόνους του συνόλου των Ελλήνων, με βουλευτική ασυλία, αλαζονεία και οικονομική ευρωστία.
Αντίθετα τα αντιπολιτευόμενα αντιμνημονιακά κόμματα δεν μπόρεσαν συλλογικά να έχουν σύμπραξη σε ενωτική κοινή γραμμή πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 για να αντιμετωπίσουν την οικονομική δολοφονία και υποδούλωση της Ελληνικής Δημοκρατίας
Από τα καταστατικά των κομμάτων προκύπτει ότι ο αρχηγός του κόμματος μπορεί να διαγράφει οιονδήποτε ενώ τα μέλη του κόμματος να μην μπορούν να διαγράψουν τον αρχηγό και τους συν αυτώ όταν ο αρχηγός παραβιάζει καταστατικά και προεκλογικές δεσμεύσεις. Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει κρίση της Δημοκρατίας και εντός των κομμάτων που υποτίθεται ότι θέλουν να υπηρετήσουν τη Δημοκρατία.
. Μόνο ο μηχανισμός άμεσης δημοκρατίας εντός των κομμάτων μπορεί να δώσει τέλος στα καπετανάτα, την υπεροψία και αλαζονεία του κάθε αρχηγού εντός κόμματος και τον άμεσο εξωστρακισμό του σε περίπτωση παράβασης δημοκρατικού κανονισμού του κόμματος και των προεκλογικών ψευδολογιών, για να πάψουν τα κόμματα να είναι αρχηγικά και να εγκλωβίζουν τους πολίτες- μέλη τους.
Η κρίση της Δημοκρατίας θα συνεχιστεί. Οι θεσμοί δεν έχουν αποδώσει. Η απορρόφηση των περιουσιών των Ελλήνων Πολιτών εξ αιτίας των ιδιωτικών και φορολογικών χρεών τους θα συνεχιστεί με αποτέλεσμα οι Έλληνες να καταστούν πτωχευμένοι πολίτες. Μεγάλο μέρος Πολιτών δεν θα μπορέσει να ασκεί το θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα που ορίζει το άρθρο 5 του Συντάγματος, δηλαδή οι Πολίτες δεν θα έχουν ευχέρεια να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να συμμετέχουν στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας δηλαδή ως Πολίτες θα χάσουν στην ουσία τα δημοκρατικά τους δικαιώματα εξ αιτίας των επιλογών των κατεστημένων κομμάτων και αρχηγών τους και πολιτών που προσέτρεξαν να ψηφίσουν τους οικονομικούς δολοφόνους και τους διατηρούν στην τυραννική εξουσία.
Συμπέρασμα: Η κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί εύκολα. Ο Σφετερισμός της Ελληνικής Δημοκρατίας από τα κατεστημένα κόμματα της διαπλοκής και διαφθοράς έχει δομές. Η τυπική πλειοψηφία των εκλογέων που τα ψήφισε και που αποτελεί μειοψηφία του Ελληνικής Πληθυσμιακής Οντότητας, διακρίνεται για τον συντηρητισμό του και την διολίσθησή του να πιστεύει άκριτα ότι του λένε τα κατεστημένα κόμματα και οι αρχηγοί τους, που δημιούργησαν τη κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αρέσκεται στο σαλόνι του στη ψευδαίσθηση ότι είναι κοντά στον αρχηγό και τον μηχανισμό του κατεστημένου κόμματος που κυβερνά. Πιστεύει ότι τα κατεστημένα κόμματα και οι αρχηγοί τους εργάζονται για να τον σώσουν και σώζεται και ο ίδιος, ώσπου να έρθει κατάμουτρα με τη σκληρή πραγματικότητα που έρχεται.
Το βάρος της αντιμετώπισης της κρίσης της Δημοκρατίας και της αποφυγής της τελικής οικονομικής υποδούλωσης της Ελληνικής Δημοκρατίας πέφτει στην μειοψηφία των εκλογέων Ελλήνων Πολιτών, που αντιλαμβάνονται τη σημασία των πολιτικών λόγων του Θουκιδίδη, του Αριστοτέλη, του Πρωθυπουργού του Καναδά Μακένζι Κινγκ κλπ. Οφείλουν να ενωθούν πέρα από τα κομματικά καπετανάτα και τους κλασσικούς ελληνικούς εγωϊσμούς και διχασμούς Οφείλουν να πείσουν και ένα μέρος της μέχρι σήμερα τυπικής πλειοψηφίας των εκλογέων να αντιληφθούν το λάθος τους και να προσελκύσουν ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών που απείχαν από τις εκλογές. Μόνο τότε σύσσωμα μπορεί να προστατευθεί η Ελληνική Δημοκρατία και να εξωστρακισθούν οι δομημένοι-κατεστημένοι πολιτικοί απατεώνες και τα κόμματα μαντριά τους που παρήγαν πολιτική κόπρο, νομικό χάος, κοινωνικό χάος, οικονομικό χάος και υποτέλεια.
Η οργή του λαού μπορεί να γίνει φωνή Θεού.